Gemeenteraadslid Anke Van dermeersch informeerde middels een schriftelijke vraag naar het aantal klachten dat jaarlijks ontvangen wordt rond seksuele intimidatie. Zowel exhibitionisme als verkrachting blijven gedurende de referentieperiode 2017 tot en met eind 2021 dezelfde hoge alarmerende cijfers vertonen.  In 2017 werden 34 gevallen van exhibitionisme genoteerd, eind 2021 zelfs 39. Voor verkrachting gaan we van 172 feiten in 2017 naar 175 gekende feiten in 2021.Bij belaging merken we eenzelfde stijgende trend: van 715 gevallen in 2017 naar 777 vorig jaar. Opvallend is de spectaculaire stijging van het aantal aangiftes van “aanranding van de eerbaarheid” (278 gevallen in 2021 tegenover 180 in 2020, een stijging van meer dan 50%).

De stad verweert zich met te stellen dat dit "niet noodzakelijk betekent dat seksueel geweld vaker voorkomt dan in het verleden". Een mogelijke verklaring bestaat er in dat de verhoogde aandacht voor dit fenomeen de voorbije jaren een aantal taboes heeft doen verdwijnen, de aangiftebereidheid bij mogelijke slachtoffers groter is en dat een aantal drempels om aangifte te doen verlaagd werden.”

Op de vraag over toelichting over hoeveel inwoners 'zelf aangeeft in de buurt lastiggevallen te zijn op straat' en of de dienst Maatschappelijke Veiligheid en Sociale Dienstverlening cijfers hierover bewaart, kwam het nietszeggende antwoord, “nee, strafbare feiten worden door de politiediensten opgetekend in een proces-verbaal”. Ook daderprofielen worden niet systematisch bijgehouden.

Uit de opgevraagde cijfers kan men niet anders dan besluiten dat Antwerpen voor vrouwen een onveilige stad is en blijft, waar geen verbetering te noteren valt en feiten van seksuele intimidatie zelfs nog toenemen.

Antwerpen blijft een vrouwonveilige stad, een stad die nood heeft aan een zero-tolerance beleid om onze dames te beschermen en een veilig en comfortabel gevoel te laten geworden in Antwerpen.